Słynna Mennica w stolicy Polski, która powstała w XVIII wieku, w ciągu swojego istnienia była świadkiem wielu niecodziennych wydarzeń: była świadkiem powstań, zawieszała i wznawiała swoją pracę, a w czasie II wojny światowej była prowadzona przez hitlerowców. Po tych wszystkich latach Mennica Polska w stolicy jest jedynym producentem monet zwykłych i kolekcjonerskich. W 2009 roku monety wybite w Mennicy zostały nagrodzone za udział w prestiżowym konkursie Machina Design. Nowoczesne technologie i potencjał Mennicy pozwalają jej tworzyć wyroby o najwyższej jakości. Jednak początek historii Mennicy w stolicy Polski był również bardzo majestatyczny, podaje strona warsaw1.one.
Kronika historyczna Mennicy Warszawskiej
Historia Mennicy sięga 7 września 1764 roku, kiedy to Sejm Polski wybrał nowego króla i nakazał mu przeprowadzenie reformy monetarnej i powołanie Mennicy. Rok później król Stanisław August Poniatowski powołał Komitet Menniczy, który był odpowiedzialny za organizację produkcji pieniężnej. Zdecydowano się na założenie Mennicy w budynku przy ulicy Bielańskiej w Warszawie. Za datę założenia zakładu uważa się 10 lutego 1766 roku i ten dzień stał się Dniem Pracownika Mennicy.
W 1791 roku jako monogram mennicy wykorzystywane były litery M.V. i M.W. Po wkroczeniu wojsk pruskich do Warszawy w 1796 roku działalność mennicy została czasowo zawieszona. Wkrótce po rozdziale terytorium Rzeczypospolitej pomiędzy kilka państw, Mennica stała się własnością Imperium Rosyjskiego. W listopadzie 1815 roku postanowiono zachować obieg głównych jednostek monetarnych w Królestwie Polskim. W 1830 roku w Polsce wybuchło powstanie, a część pracowników Mennicy poparła je i zaczęła produkować 2 i 5 srebrne złote, złote dukaty holenderskie oraz rewolucyjne bilony. Powstanie zostało szybko stłumione, a do 1841 roku stopniowo wycofywano z obiegu polskie pieniądze. W 1850 roku monogram mennicy warszawskiej zastąpiono literami z cyrylicy.
1 stycznia 1868 roku Mennica Warszawska została zamknięta, a jej archiwum i zbiory numizmatyczne trafiły do Sankt Petersburga. Na początku 1907 roku budynek, w którym niegdyś mieściła się Mennica, został rozebrany i wykorzystany na potrzeby Państwowego Banku Rosji.
Mennica Warszawska wznowiła pracę dopiero w 1924 roku przy ulicy Markowskiej, kiedy Polska uzyskała niepodległość.
Mennica w czasie II wojny światowej
W chwili wybuchu II wojny światowej Mennica Warszawska niemal natychmiast została mocno uszkodzona przez pociski, a wkrótce potem zajęły ją wojska hitlerowskie i wywieźli wszystkie cenne metale. Rok później splądrowany został gabinet numizmatyczny z dużym zbiorem, choć pracownikom udało się jeszcze uratować kilkadziesiąt kilogramów cennych materiałów. Ludzie chowali je w pustych wnękach, a potem po cichu wynosili z zakładu i zakopywali w pobliżu budynku. Do 1944 roku Mennica znajdowała się pod kontrolą niemieckich okupantów, a gdy Ci wycofywali się, wysadzili budynek w powietrze. Niepokorni Polacy zaczęli go odbudowywać, zanim jeszcze Niemcy opuścili Warszawę.
W latach 1950-1952 trwała budowa nowego budynku i Mennica po raz drugi przeniosła się do nowej lokalizacji, tym razem na ulicę Ceglaną. 26 września 1994 roku nastąpiło uroczyste otwarcie nowego budynku Mennicy przy ulicy Żelaznej. Mennica Warszawska została przekształcona w prywatną spółkę i otrzymała nazwę Mennica Polska S.A.
