Historia hotelu sięga czasów przedwojennej Warszawy. Uważany jest za świadka historii miasta. Więcej na stronie warsaw1.one.
Początek budowy hotelu „Bristol”
Hotel uważany jest za najstarszy i najdroższy hotel w Warszawie. Wmurowanie kamienia węgielnego nastąpiło w kwietniu 1899 roku. Do 1899 roku w tym miejscu znajdował się Zamek Tarnowskich, w którym mieściła się większość instytucji publicznych miasta.
Przed rozpoczęciem budowy hotelu obiekt należał do Edmunda Zaremby, Stanisława Roszkowskiego i Ignacego Paderewskiego. W 1895 r. na części terenu została wybudowana rotunda, w której można było zobaczyć Panoramę Golgoty autorstwa Jana Styki.
W 1898 roku jeden z właścicieli, Stanisław Roszkowski, postanowił wybudować w pobliżu rotundy hotel. W tym celu założył Spółkę Akcyjną dla Budowy i Zarządzania Hotelami w Warszawie.
Stanisław Roszkowski znalazł chętnych akcjonariuszy, którzy byli gotowi przyłączyć się do budowy hotelu. Namówił też Ignacego Paderewskiego do sprzedaży swojej części terenu i zainwestowania w akcje hotelu.
Stanisław Roszkowski zorganizował konkurs na najlepszy projekt hotelu. Do konkursu zostało zgłoszonych łącznie 17 prac. W listopadzie 1898 roku komisja konkursowa wyłoniła zwycięzców. Zostali nimi Franciszek Mączyński i Tadeusz Stryjeński. Według zamysłu autorów, hotel miał być zbudowany w stylu secesyjnym.
Prace budowlane powierzono Władysławowi Marconiemu, który postanowił radykalnie zmienić styl budynku. Zaprojektował on mianowicie fasadę w stylu neorenesansowym, a budynek uzyskał monumentalny kształt. Wnętrze było w całości w stylu secesyjnym, zaprojektowane przez Otto Wagnera młodszego.
Otwarcie hotelu i pierwsi goście
Kamień węgielny został oficjalnie położony 22 kwietnia 1899 roku. W rzeczywistości półtora roku po tej dacie budowa została zakończona. W czasie podsumowania wyników budowy dyrekcja hotelu zorganizowała przyjęcie dla wszystkich osób zaangażowanych w budowę hotelu. Przyjęcie odbyło się 16 listopada 1901 roku. Trzy dni później hotel przyjął pierwszych gości.
Projekt i wnętrze hotelu
Ówczesny hotel zachwycał swoim modernizmem i niezwykle współczesnym wyglądem. Posiadał własną elektrownię, centralne ogrzewanie i podwójną wentylację. Hydranty przeciwpożarowe znajdowały się na każdym piętrze hotelu. Ścianki działowe, podłogi i sufity wykonane były z materiału ognioodpornego.
Ponadto hotel był wyposażony w 11 wind. Jedna winda mogła pomieścić ośmiu gości i poruszała się z prędkością 110 centymetrów na sekundę. Największe wrażenie na mieszkańców robił fakt, że hotel posiadał sześć numerów telefonicznych.
Pokoje gościnne znajdowały się na czterech piętrach hotelu. Na każdym piętrze znajdowało się pięćdziesiąt pokoi. Większość pokoi obejmowała tylko jedno pomieszczenie. 80 pokoi typu polepszonego posiadało hol, pokój dzienny i sypialnię. Tylko 20 pokoi posiadało komfortowe wyposażenie, takie jak łazienka i toaleta.
Jednak najciekawszym i najbardziej oryginalnym pokojem jest ten na parterze hotelu, o numerze 109. Niestety, pokój ten nie zachował się do dnia dzisiejszego. Na pamiątkę po nim pozostała jedynie toaletka z czerwonego drewna.
Ile kosztował pokój hotelowy w XIX wieku
Na początku swojej działalności hotel “Bristol” był bardzo nierentowny. Pierwsze zyski zaczął przynosić dopiero po dziesięciu latach swojego istnienia. Oprócz płacenia za pokoje, hotel otrzymywał również dochody z wynajmowania swoich pomieszczeń kupcom. Ogólnie rzecz biorąc, w tym czasie opłaty za pokoje wahały się od 8 do 25 rubli za dobę.
Gruntowny remont hotelu
W 1928 roku zmienił się właściciel „Bristolu”. Hotel został kupiony przez Bank Cukrownictwa, którego dyrekcja postanowiła podjąć się gruntownego remontu budynku. W efekcie hotel stał się jednym z najlepszych hoteli w Polsce.
W 1939 roku, podczas niemieckiej okupacji miasta, hotel pełnił funkcję siedziby Starosty Warszawskiego. Cudem przetrwał bombardowanie stolicy Polski, gdyż niemal wszystkie budynki w jego sąsiedztwie zostały zniszczone.
Niestety, Powstanie Warszawskie nie przeszło bez śladu dla budynku hotelu. Został on mocno uszkodzony. Hotel został również zniszczony przez pożar podczas ofensywy styczniowej. Po II wojnie światowej “Bristol” musiał być ponownie remontowany.
W okresie powojennym w pomieszczeniach hotelu mieściło się wiele instytucji takich jak: Państwowy Związek Przemysłu Młynarskiego oraz Dom Ludowy.
Wnętrze w stylu socrealizmu
W 1952 roku firma Orbis przejęła zarządzanie hotelem “Bristol”. Hotel otrzymał zupełnie nowy styl wnętrz w stylu socrealizmu.
Po 20 latach hotel został podniesiony do drugiej kategorii, a następnie przekazany Uniwersytetowi Warszawskiemu z przeznaczeniem na bibliotekę. Jednak w listopadzie 1981 roku hotel przestał funkcjonować. Niemal do ostatnich dni swojej działalności był ulubionym miejscem spotkań zarówno warszawskiej bohemy, jak i elity towarzyskiej.
Upadek reżimu komunistycznego pozwolił na ponowne otwarcie legendarnej placówki. Po wielu latach odbudowy i renowacji “Bristol” ponownie otworzył swoje drzwi dla gości. Oficjalne ponowne otwarcie hotelu miało miejsce 17 kwietnia 1993 roku. W wydarzeniu wzięła udział brytyjska premier Margaret Thatcher. Hotelowi udało się odzyskać dawną sławę.
Życie hotelu „Bristol” w XXI w.
Od 1998 do 2013 roku hotel należał do sieci Le Méridien. W 2005 roku odnowiono zewnętrzną fasadę budynku. W styczniu 2013 roku zakończono renowację wnętrz w hotelu. Od tego czasu stał się częścią sieci The Luxury Collection, jednej z najbardziej prestiżowych sieci hotelowych na świecie.
W ciągu swojej stuletniej historii hotelowi udało się przetrwać dwie wojny światowe, zniszczenie Warszawy i zawirowania gospodarcze. Bristol zdołał jednak zasłynąć daleko poza granicami Polski ze swoich sławnych gości, hucznych balów i przyjęć.
Na przykład w hotelu odbyła się uroczystość wręczenia Nagrody Nobla genialnej Marii Skłodowskiej-Curie oraz wręczenia nagrody śpiewaczce operowej Lucynie Messal. To właśnie w hotelu “Bristol” w 1923 roku Józef Piłsudski ogłosił koniec swojej kariery politycznej.
