Ratowanie życia, wynalezienie lekarstw na poważne choroby, rozwój technologii i wiele innego osiągnięto dzięki naukowcom, którzy poświęcili swojej pracy całe życie. Warszawski bakteriolog, działacz społeczny i naukowiec Ludwik Rajchman nazywany jest lekarzem bez granic i ojcem polskiej mikrobiologii. Ponadto został jednym z założycieli międzynarodowej organizacji UNICEF, która od wielu lat pomaga dzieciom z całego świata. Historia życia Ludwika jest długa, czasem skomplikowana, ale jednocześnie bardzo ciekawa, pisze warsaw1.one.
Dzieciństwo, studia i pierwsze osiągnięcia naukowca
Ludwik Rajchman urodził się 1 listopada 1881 roku w Warszawie. Jego rodzice byli dobrze znani w stolicy – jego ojciec, Aleksander Rajchman, był pierwszym dyrektorem Filharmonii Narodowej, a matka – Melania Hirschfeld – działaczka ruchu socjalistycznego i praw człowieka. Brat przyszłego naukowca, Aleksander Rajchman, został słynnym matematykiem, a siostra Ludwika, Helena – socjolożką.
W młodości Ludwik aktywnie angażował się w działalność rewolucyjną i wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej. Po rozstrzelaniu robotników rolnych w polskiej wsi Łanięta podczas rewolucji w latach 1905-1907 w Królestwie Polskim Ludwik wydał w marcu 1905 roku odezwę wzywającą do masowych strajków.
Idąc za przykładem brata, Ludwik również wybiera drogę do medycyny. Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie wykładał na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Następnie młody człowiek rozpoczyna pracę w Królewskim Instytucie Zdrowia Publicznego w Londynie, a dwa lata później kieruje Centralnym Londyńskim Laboratorium Badań nad Dyzenterią. Ponadto naukowiec badał epidemię grypy hiszpańskiej i choroby Heine-Medina.
Po zakończeniu I wojny światowej Ludwik Rajchman wraca do Warszawy, gdzie udaje mu się przekonać polskie władze do utworzenia zakładu epidemiologicznego, który otrzymał nazwę „Państwowy Zakład Higieny”. Ludwik został pierwszym dyrektorem tej instytucji. Później był zaangażowany w tworzenie Centrum Epidemiologicznego Ligi Narodów, którym później kierował od 1921 do 1938 roku. W tym okresie Ludwik dużo czasu spędzał na podróżach służbowych, zdobywając doświadczenie, badając różne infekcje i walcząc z nimi. Dużo czasu poświęcił na ochronę osób niepełnosprawnych i dzieci. W latach trzydziestych XX wieku Ludwik Rajchman został doradcą chińskiego rządu do spraw medycznych, a po pewnym czasie został mianowany doradcą Song Ziwena i specjalnym przedstawicielem Chin w Stanach Zjednoczonych.
Droga do założenia UNICEF i ostatnia wizyta w stolicy
Podczas II wojny światowej władze komunistyczne Polski wyznaczają Ludwika Rajchmana na swojego oficjalnego przedstawiciela w Administracji Narodów Zjednoczonych ds. Pomocy i Odbudowy (UNRRA). Dzięki staraniom wybitnego działacza Polska otrzymuje niezbędne wyposażenie i sprzęt medyczny do prowadzenia ważnych badań naukowych.
Kiedy UNRRA została zlikwidowana, Ludwik zaproponował na spotkaniu w Genewie założenie fundacji pomocy dzieciom na całym świecie. Śmiertelność dzieci w latach wojny była przerażająco wysoka, dlatego tak ważna propozycja została przyjęta 11 września 1946 roku decyzją Zgromadzenia Generalnego ONZ. Rajchman był kierownikiem UNICEF-u w latach 1946-1950. Najważniejszym celem funduszu była pomoc dzieciom ze wszystkich krajów i obniżanie śmiertelności wśród nich.
W 1961 roku Ludwik Rajchman odwiedził rodzinną Warszawę, gdzie wziął udział w ceremonii, na której Minister Zdrowia RPL przyznał mu odznaczenie „Za Wzorową Pracę w Służbie Zdrowia”. W 1963 roku przyjeżdża do Warszawy po raz ostatni. Wtedy naukowcowi udało się odwiedzić siostrę i Instytut, którym kierował przez wiele lat. Zmarł działacz i słynny lekarz w wieku 83 lat w swoim francuskim majątku.
