Gimnazjum im. Królowej Jadwigi uważane jest za najstarszą szkołę żeńską w Warszawie. Pierwsze wzmianki o uczelni pochodzą z 1874 roku. Więcej na warsaw1.one.
Pensja żeńskie Jadwigi Sikorskiej
3 września 1874 roku uważany jest za oficjalny początek działalności pensjonatu. Początkowo instytucja obejmowała tylko cztery klasy i przyjęła 64 uczniów w pierwszym roku. Warto dodać, że uczniowie pochodzili z różnych środowisk społecznych i o różnym stopniu zamożności.
Z roku na rok liczba kandydatów na studia stale rosła. Tak więc od 1917 roku w pensjonacie było już osiem klas. Wkrótce uczelnia zyskała sławę najlepszej szkoły.
W pensjonacie wykładano historię, geografię, nauki przyrodnicze i ogólne oraz literaturę polską. Jednocześnie wszystkie dyscypliny były nauczane w języku polskim bez zgody władz.
Do przemówienia przed studentkami kierownictwo placówki zapraszało wybitnych wykładowców i historyków tamtych czasów. Wśród nich są Stanisław Kalinowski, Piotr Chmielowski, Władysław Smoleński i inni.
Oprócz dyscyplin edukacyjnych dla uczniów organizowano wycieczki przyrodnicze i codzienne spacery. Dziewczyny, które wykazywały talent do twórczości, mogły doskonalić swoje umiejętności na obowiązkowych lekcjach sztuki.
W gimnazjum utrzymywano ducha tolerancji religijnej i troski o wszechstronny rozwój uczennic. To właśnie te składniki zapewniły pensjonatowi tytuł najlepszej instytucji edukacyjnej. Przez wszystkie lata istnienia pensjonatu ukończyło jego ponad trzy tysiące uczennic. Oczywiście najbardziej znaną absolwentką pensjonatu Jadwigi Sikorskiej była uczona i laureatka Nagrody Nobla Maria Skłodowska-Curie.
Gimnazjum w przededniu I wojny światowej
Wybuch I wojny światowej nie doprowadził do zamknięcia placówki oświatowej, a Pensja nadal działała w stanie wojennym. Zmiany dla placówki oświatowej przyniosła niepodległość Królestwa Polskiego. Tak więc w sierpniu 1918 roku kierownik Pensji Jadwiga Sikorska przekazała szkołę dla dziewcząt na własność państwu polskiemu.
Placówka otrzymała nazwę Królewsko-Polskie Gimnazjum im. Królowej Jadwigi. Propozycję nadania szkole imienia królowej było sugestią byłej Przełożonej. Po pewnym czasie nazwę placówki zmieniono ponownie – na Państwowe Gimnazjum Żeńskie im. Królowej Jadwigi.
Po zakończeniu wojny Gimnazjum przeniesiono do nowego, przestronnego pomieszczenia, które spełniało wszystkie wymagania dla placówki oświatowej. Największą dumą Szkoły były nowoczesne laboratoria z różnych przedmiotów, które w żaden sposób nie były gorsze od podobnych laboratoriów na uniwersytetach.
W 1933 roku Szkoła przeszła kolejną reformę i ponownie zmieniła nazwę. W tym czasie placówka nosiła nazwę X Gimnazjum i Liceum im. Królowej Jadwigi. Szkoła kontynuowała działalność pierwszej przełożonej Jadwigi Sikorskiej i dalej się rozwijała. Główną zasadą pracy było utrzymanie edukacji na wysokim poziomie.
W Gimnazjum stale odbywały się lekcje pokazowe, różnorodne konferencje. Wielu nauczycieli instytucji uczestniczyło w komisjach ministerialnych.
Uczniowie byli aktywnie zaangażowani w życie kulturalne. Na przykład administracja liceum organizowała wycieczki na koncerty, wycieczki do teatru i na wystawy. Wielu znanych polskich artystów uczęszczało do instytucji edukacyjnej i organizowało wydarzenia kulturalne bezpośrednio w murach Szkoły.
W Szkole utworzono Koło Opieki Rodzicielskiej – organizację zajmującą się niesieniem pomocy biedniejszym uczniom.
Funkcjonowanie Szkoły w czasie okupacji niemieckiej
1 września 1939 roku do Polski przyszła wojna, przynosząc ze sobą upadek i zniszczenia. Nie ominął ten udział i Szkoły. Aktywny rozwój instytucji edukacyjnej zatrzymał się, ale wojna nie zabiła jednak woli przetrwania ani w nauczycielach, ani w uczennicach.
Na polecenie władz okupacyjnych, w listopadzie 1939 roku w Warszawie zamknięto wszystkie placówki oświatowe. Nie złamało to jednak ducha mieszkańców miasta. Dyrektor X Gimnazjum i Liceum im. Królowej Jadwigi Marta Frankowska zorganizowała tajne nauczanie dla uczennic.
Pierwsze klasy podziemne liczyły kilka osób. Z czasem ich liczba wzrosła ponad sto. Dla nauczycieli szkoły zapewnienie wysokiej jakości edukacji było kwestią honoru.
Łącznie podczas okupacji niemieckiej udało się zorganizować 250 matur. Niestety, bezinteresowna i heroiczna postawa nauczycieli i uczennic wobec edukacji, nawet w tak trudnych warunkach, nie obyła się bez strat. Spośród 44 nauczycieli zginęło 10 pedagogów, zginęło również 66 uczennic.
Zajęcie szkoły przez okupantów
Budynek szkoły został całkowicie przejęty przez wojska niemieckie. W pomieszczeniu urządzono Soldatenheim (tzw. dom żołnierza niemieckiego). W 1944 roku budynek został zniszczony.
Odbudowa szkoły rozpoczęła się po zakończeniu II wojny światowej, w 1946 roku. Już rok później 12 dziewcząt otrzymuje świadectwa dojrzałości.
Ogromne wysiłki na rzecz przywrócenia dawnej świetności szkole im. Królowej Jadwigi podjęła dyrektor Wanda Łempicka. Placówkę oświatową przeniesiono na ulicę Woronicza. W 1963 roku Liceum staje się szkołą koedukacyjną, a po kilku latach placówce udało się odzyskać imię Królowej Jadwigi.
Ciekawostki o Szkole
Z istnieniem szkoły imienia Królowej Jadwigi wiąże się wiele interesujących faktów. Oprócz uczonej Marii Skłodowskiej-Curie znanymi absolwentami uczelni byli Anna Radziwiłł, Ewa Łętowska, Danuta Huebner.
W 1975 roku minęła 100. rocznica założenia Szkoły. Z tej okazji na placu Trzech Krzyży, gdzie dawniej mieściła się siedziba placówki oświatowej, ustawiono pamiątkowy znak.
Na budynku szkoły pojawiła się tablica pamiątkowa poświęcona Powstaniu Warszawskiemu. Na tablicy wyryto napis, że w czasie okupacji niemieckiej w tym miejscu toczyły się zacięte walki Pułku Baszta. W dniach 24-26 września 1944 miała miejsce bohaterska obrona budynku.
Warto dodać, że szkoła nadal działa pomyślnie. Od 1994 roku uczelnia ma własny hymn pt. „To my z Królowej Jadwigi …”.
W 1997 roku Szkoła została przyjęta do klubu najstarszych szkół w Polsce. Dziewięć lat później placówka została również przyjęta do Rodziny Szkół im. Świętej Jadwigi Królowej.
