Uniwersytety warszawskie to nie tylko placówcki edukacyjne, które są popularne wśród studentów z całego świata. To prawdziwe dzieło sztuki architektonicznej z własną unikalną historią. Jednym z majestatycznych uniwersytetów w Warszawie jest Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina. Proponujemy zanurzyć się w niepowtarzalnej artystycznej atmosferze i poznać historię instytucji edukacyjnej, która fascynuje z pierwszego wejrzenia, pisze warsaw1.one.
Historia najstarszego uniwersytetu muzycznego w Europie
Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina – najstarszy w Polsce i Europie uniwersytet muzyczny i jedna z największych uczelni w Warszawie, znana ze swoich wybitnych absolwentów. Jest to wyjątkowa instytucja szkolnictwa wyższego, do której można się zapisać bez dyplomu średniej specjalizacji muzycznej. Tylko on i Akademia Muzyczna w Krakowie oferują studentom takie warunki przyjęcia.
Historia Uniwersytetu Muzycznego zaczyna się na początku XIX wieku. Już w 1810 roku była to zwykła szkoła muzyczna, którą z własnej inicjatywy otworzyli znani kompozytorzy Józef Elsner i Wojciech Bogusławski. Jedenaście lat później szkoła uzyskała status Konserwatorium. Następnie szkoła stała się pełnoprawnym Instytutem Muzyki i Deklamacji. Zaraz potem placówka stała się częścią Oddziału Sztuk Pięknych, który został otwarty na Uniwersytecie Warszawskim. Instytut zyskał popularność wśród studentów z całego świata, ponieważ był uważany za najbardziej prestiżowy w tamtym czasie.
Jednak późniejsze wydarzenia, które miały miejsce w Polsce, podważyły istnienie Instytutu Muzycznego. W 1831 tuż po powstaniu listopadowym władze carskie podjęły decyzję o zamknięciu Uniwersytetu Warszawskiego. W związku z tym swoją działalność zakończył również Oddział Sztuk Pięknych, w skład którego wchodziła Szkoła Główna Muzyki.
Dopiero trzydzieści lat później, w 1861 roku, szkole udało się odrodzić jako Warszawski Instytut Muzyczny. Od tego czasu kontynuował swoją działalność i nadal był popularny wśród studentów. W 1918 roku przemianowano go na Państwowe Konserwatorium Warszawskie.
Wydarzenia II wojny światowej
Wydawałoby się, że nic więcej nie zakłóci procesu edukacyjnego, a Konserwatorium będzie się nadal rozwijać. Wydarzenia II wojny światowej nie ominęły jej jednak. Na początku niemieckiej okupacji Warszawy Konserwatorium działało pod nazwą Staatliche Musikschule in Warschau. Główny budynek Konserwatorium znajdował się przy ulicy Okólnik 2. W 1944 roku, gdy wybuchło powstanie warszawskie, budynek Konserwatorium został całkowicie zniszczony. Ale na tym historia szkoły się nie skończyła.
Po zakończeniu II wojny światowej w 1946 roku placówka stała się Państwowa Wyższa Szkoła Muzyczna, a sam proces dydaktyczny odbywał się w Pałacu Ujazdowskich, który również częściowo ucierpiał na skutek działań wojennych. Już w 1962 roku Wyższa Szkoła Muzyczna uzyskała status akademicki. Nowy tytuł instytucji edukacyjnej umożliwił ukończenie studiów magisterskich z prawie wszystkich kierunków i dyscyplin muzycznych.
Po uzyskaniu statusu akademickiego w Warszawie podjęto decyzję o budowie nowej siedziby przy tej samej ulicy, w której wcześniej mieściła się Szkoła Muzyczna. W latach 1960-1966 przy ulicy Okólnik 2 wybudowano nowy budynek dydaktyczny, do którego natychmiast przeniosła się Akademia Muzyczna. Od 1979 roku Akademia zaczęła nosić imię jednego z najwybitniejszych absolwentów i pierwszych uczniów Fryderyka Chopina, który swoją twórczością podbił cały świat. Status uczelni Akademia uzyskała w 2008 roku, wówczas jej kierownikiem był znany polski kompozytor Stanisław Moryto.
Założyciel uczelni – wychowawca polskich talentów
Założycielem Uniwersytetu Muzycznego jest znany polski kompozytor i pedagog Józef Antoni Franciszek Elsner. Był nauczycielem wybitnego Fryderyka Chopina i wielu innych wybitnych absolwentów, którzy zasłynęli poza granicami Polski.
Józef Elsner pochodzi z katolickiej rodziny niemieckiej. Od dzieciństwa dorastał pod wpływem kultury polskiej i czeskiej, wtedy też zainteresował się działalnością twórczą, która utorowała przyszłość kompozytora. Swoje pierwsze dzieło – motet „Ave Maria” wykonał w 1782 roku, gdy uczęszczał do gimnazjum przy klasztorze dominikanów. W Brnie Józef Elsner był skrzypkiem opery. Później przeniósł się do Lwowa, gdzie objął stanowisko kapelmistrza Teatru Cesarskiego. W Warszawie kompozytor osiadł w 1799 roku. W stolicy Polski do 1824 roku był głównym dyrygentem Teatru Narodowego. W tym czasie kompozytor pochodzenia niemieckiego zmienił nazwisko na polskie. W Warszawie Józef Elsner został odznaczony Orderem Świętego Stanisława IV klasy – jednym z najstarszych polskich odznaczeń.
Oprócz działalności twórczej Elsner aktywnie nauczał. Wśród jego uczniów są najwybitniejsi polscy kompozytorzy, a mianowicie Józef Stefani, Ignacy Feliks Dobrzyński, Feliks Jaroński, Mortier de Fontaine, Julian Fontana i Fryderyk Chopin.
Józef Elsner zasłynął także własnymi dziełami. Jest autorem wielu oper, ośmiu symfonii, polonezów, walców, marszów i muzyki kameralnej. Na szczególną uwagę zasługują kompozycje religijne Elsnera, które wciąż brzmią w Polsce. Jego wkład w rozwój Uniwersytetu Muzycznego jest trudny do przecenienia: stał się nie tylko jego założycielem, ale także inspiracją dla wszystkich studentów.
Współczesna historia Uniwersytetu Muzycznego
Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina uważany jest za jedną z najbardziej prestiżowych uczelni muzycznych w całej Europie. Działa w nim sześć wydziałów: Kompozycji i Teorii Muzyki, Instrumentalny, Wokalno – Aktorski, Dyrygentury i Wokalistyki Chóralnej, Edukacji Muzycznej i Rytmiki, Reżyserii Dźwięku, Muzyki Kościelnej, Tańca
Jazzu i Muzyki Estradowej, Instrumentalno – Pedagogiczny, Edukacji Muzycznej i Wokalistyki. Otwarto także jeden Wydział w Białymstoku. Uniwersytet tętni życiem, ma aktywną orkiestrę, chór i wiele zespołów studenckich. Ponadto uczelnia muzyczna organizuje konkursy klawesynistów, skrzypków i organistów, w których biorą udział studenci z całej Polski.
Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina to nie tylko Warszawska placówka edukacyjna, to potężne centrum kulturalne, które stało się inspiracją dla wielu wybitnych postaci kultury.
