Politechnika Warszawska znana jest jako jedna z największych uczelni w Polsce i Europie Środkowej. We wszystkich latach swojego istnienia pracowało tam co najmniej 2 tysiące nauczycieli, a rocznie studiuje około 31 000 studentów. To imponująca liczba pracowników i kandydatów na absolwentów, której nie ma na żadnej innej uczelni w Warszawie. Już nie pierwsze stulecie instytucja wychowuje tysiące specjalistów w swojej dziedzinie, daje wysokiej jakości podłoże edukacyjne i cenne umiejętności prawidłowego zarządzania swoją wiedzą w pracy i życiu codziennym. Więcej na warsaw1.one.
Powstanie uniwersytetu i fakty historyczne
Pierwsze uczelnie wyższe, które wypuszczali specjalistów w branży inżynierskiej i politechnicznej, pojawiły się w Warszawie już w XVIII wieku. Według oficjalnych informacji za datę powstania Politechniki Warszawskiej uważa się rok 1915, jednak instytucja ta odziedziczyła jedynie tradycje Politechniki, która powstała dzięki znacznemu wkładowi Stanisława Staszica. Instytut istniał od 1826 do 1832 roku i został zamknięty z powodu powstania listopadowego. Tak zaczęło się „życie” Politechniki Warszawskiej.
W pierwszym roku istnienia do placówki wstąpiło 1639 kandydatów. Wraz z wybuchem I wojny światowej Uniwersytet przeniósł się do Moskwy. Planowano, że tutaj instytucja będzie tylko tymczasowo, a następnie zostanie ostatecznie przeniesiona do innego rosyjskiego miasta. Władze miejskie wielu miast w Imperium Rosyjskim chciały przyjąć uczelnię o tak bogatej historii, mimo że po wojnie instytucja straciła większość swoich osiągnięć. Miasta praktycznie rywalizowały między sobą o prawo do posiadania tej instytucji na swoim terytorium.
Jednak wojska niemieckie, które wkroczyły do Warszawy w 1915 roku, chciały zdobyć poparcie warszawiaków. Oni pozwolili prowadzić naukę w placówce nie w języku rosyjskim, jak to było wcześniej, ale w języku polskim. 15 listopada 1915 roku odbyło się uroczyste otwarcie uczelni w stolicy.
Instytucja rekrutowała przyszłych inżynierów, chemików, mechaników i architektów na studia. W okresie międzywojennym liczba studentów na Uniwersytecie wzrosła do prawie 3 tysięcy. Instytucja stała się centrum ważnych badań naukowych, które wniosły ogromny wkład w światową naukę. To tutaj powstał pierwszy polski sztuczny satelita Ziemi. A w historii uniwersytetu jest znany absolwent, architekt, pisarz i dyplomata Jan Knothe. Pochodzi z ukraińskiego miasta Winnica.
Istnienie placówki w czasie i po II wojnie światowej
W czasie II wojny światowej uczelnia poniosła bardzo duże straty materialne, ale nie przestała istnieć. Nauczyciele nadal prowadzili zajęcia w sposób konspiracyjny w formie szkółek niedzielnych. W latach wojny około 200 studentów zdobyć dyplomy inżynierskie, biorąc udział w kursie.
Studenci i wykładowcy nielegalnie pracowali nad wieloma projektami, które dotyczyły powojennej odbudowy Polski. Po wyzwoleniu Warszawy od wojsk hitlerowskich, wszystkie uszkodzone części uniwersytetu szybko odbudowano, a studia na wszystkich czynnych wydziałach przywrócono.
